کد مطلب:117166 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:299
[صفحه 91] عزوجل علیك. و الذكر ذكران، ذكر الله عز و جل عند المصیبه و افضل من ذلك ذكر الله عند ما حرم علیك، فیكون حاجزا.[1]. «امیرالمومنین علی بن ابی طالب (ع) فرمود: صبر دو نوع است، شكیبائی به هنگام مصیبت كه نیكو و زیباست، ولی نیكوتر از آن صبر در برابر آنچه كه خدای عزوجل بر تو حرام كرده، می باشد. و یاد خدا نیز دو نوع است، یاد خدا به هنگام مصیبت و برتر از آن یاد خداست در برابر آنچه كه بر تو حرام كرده تا مانع تو باشد.» قال علی بن الحسین (ع): الصبر من الایمان بمنزله الراس من الجسد و لا ایمان لمن لاصبر له.[2]. امام علی بن الحسین (ع) فرمود: «شكیبائی در برابر ایمان، مانند سر است نسبت به بدن و كسی كه صبر ندارد، ایمان ندارد.» قال محمد بن علی الباقر (ع): الجنه محفوفه بالمكاره و الصبر، فمن صبر علی المكاره فی الدنیا دخل الجنه، و جهنم محفوفه باللذات و الشهوات فمن اعطی نفسه لذتها و شهوتها دخل النار.[3]. امام محمد باقر (ع) فرمود: «بهشت پیچیده شده به ناگواریها و شكیبائی، پس هر كس در دنیا در برابر سختی ها بردباری كند، به بهشت وارد می شود و جهنم نیز پیچیده شده به لذتها و شهوات، پس هر كه به لذت و شهوت نفس تن دهد وارد آتش می شود.» [صفحه 92] علامه ی خوئی ذیل فرمان امام به صبر می نویسد: بعد مواظبه الاعمال الصالحه و ملاحظه نهایاتها و الثبات علی ما یوصل الیها من الاعمال لابد من الصبر عن المعاصی و الكف عن الشهوات و الورع عن محارم الله.[4]. «پس از مراقب به انجام اعمال صالح و ملاحظه نهایت و پایان راه این اعمال و پایداری كردن بر آنچه كه باعث پیوستگی به اعمال صالح می شود، چاره ای جز صبر در برابر گناهان و خودداری از شهوات و پرهیز از آنچه خدا حرام كرده نیست.»
قال امیرالمومنین علی بن ابی طالب (ع): الصبر صبران، صبر عند المصیبه حسن و جمیل و احسن من ذلك، الصبر عند ما حرم الله
صفحه 91، 92.